هرچیزی که در خارج از زمین بررسی می کنیم در اصل تماشای نوری هست که از ستاره ها دریافت می کنیم. نور سریع ترین چیزی است که ما می شناسیم. آنقدر سریع است که فاصله های عظیم رو، با مدت زمانی که طول می کشد تا نور بهشون برسه محاسبه می کنیم. در یک سال، نور حدود 9 و نیم تریلیون کیلومتر را طی می کند، مسافتی که ما آن را یک سال نوری می نامیم. برای این که بهتر بفهمیم این فاصله چقدره، فضانوردان آپولو 11 در مدت چهار روز و 6 ساعت از زمین به ماه رسیدن، در صورتیکه نور تنها در 1.3 ثانیه طول میکشه تا از زمین به ماه برسه. یعنی حدود یک ثانیه نوری. با همین حساب، نزدیکترین ستاره فراخورشیدی، پراکسیما سنتائوری تنها 4.24 سال نوری با ما فاصله دارد. عرض کهکشان راه شیری ما 100.000 سال نوری است. نزدیکترین کهکشان آندرومدا ، 2.5 میلیون سال نوری از ما فاصله دارد. از زمین که سومین سیاره منظومه خورشیدیه تا آخرین این سیارات نپتون، تنها 4 ساعت و دو دقیقه نوری فاصله است. به نظر کم میرسه ولی وقتی میفهمیم این فاصله در اصل 4.3 میلیارد کیلومتره میگیم رسیدن بهش غیر ممکنه. فضا بسیار پهناوره ولی اصلا چطور می توانیم بفهمیم که فاصله ستاره ها و کهکشان ها چقدره؟ چطور محاسبه می کنیم که خورشید از ما چقدر فاصله داره یا در دور دست ها کهکشانی با ما چندسال نوری اختلاف داره؟ مگر غیر از اینه که وقتی به آسمون نگاه می کنیم، نمای مسطح و دو بعدی از ستاره ها داریم؟ در این ویدئو از پاراگراف، به نحوه محاسبه فاصله در فضا می پردازیم